Ikonostas staroobrzędowców – Gabowe Grądy
NASZA CERKIEW
Modlić się do Boga należy wszędzie, ale zazwyczaj Chrześcijanie zbierają się w świątyniach Bożych dla uczestnictwa w soborowej (ogólnej) modlitwie. Świątynia – miejsce święte. „ I uczynią Mi święty przybytek – powiedział Pan Bóg – abym mógł zamieszkać pośród was”. (Ks. Wyj. 25, 18-22). I tak, pierwsza świątynia na ziemi została zbudowana z nakazu Boga. Zewnętrzny wygląd świątyni i jej wewnętrzny wystrój jeszcze bardziej wzmagają na odczucia wiary. Jak miejsce święte, świątynia „ubrana” jest z zewnątrz Krzyżem. W czasach starożytnych świątynie stawiano na podobieństwo Krzyża. Przednia ściana świątyni zawsze zwrócona jest na wschód. Z zewnętrznej strony świątyni, ściany zwróconej na wschód, znajduje się ikonostas z dużą ilością ikon. Wszyscy modlący się, znajdujący się w świątyni, dlatego podczas modlitwy zwróceni są twarzą na wschód, symbolizując w ten sposób swoje zwrócenie się do Prawdziwej Światłości, do „Wschodzącego Słońca” (Łk. 1, 78), którym jest Pan Jezus Chrystus. Przed ikonostasem znajduje się osobne podwyższenie podłogi („solieja”, ołtarz), na którym odprawiana jest msza święta. Na środku „soliei” znajduje się Krzyż Pański i Święta Ewangelia, spisana św. Apostołami i Ewangelistami: Mateuszem, Markiem, Łukaszem i Janem. Dla chóru na podwyższeniu („soliei”) znajdują się osobne miejsca zwane – „klirosy”. Pośrodku świątyni z sufitu zwiesza się „Panikadziło” (Lampa, świecznik ze świecami).
Cerkiew Staroobrzędowców – Gabowe Grądy
Wielkie jest znaczenie świątyni. Świątynia Boża – Dom Boży, „Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich”. (Mt. 18, 20). „Dom Mój – Domem modlitwy jest”. (Łk. 19, 46). W świątyni Bożej niewidzialnie przebywają święci nasi opiekunowie: Bogorodzica, aniołowie, inni święci. Oni modlą się razem z nami (święto „Pokrow Prieświatoj Bohorodzice, Matki Bożej Opiekunki). Świątynia Boża jest szkołą wiary i dobrych uczynków. Tam my słyszymy słowa Samego Pana Jezusa Chrystusa, podczas czytania świętej księgi – Ewangelii. Dużo ikon przypomina nam o trudach i dbałości o wiarę. Na ukojeniem duszy oddziałowuje na nas i śpiew cerkiewny. Świątynia Boża służy na nas jak uzdrowienie i jest miejscem pocieszenia dla cierpiących. Do świątyni my przyłączamy się w dzień naszego chrztu. Do świątyni wnoszone jest nasze rozpadające się ciało dla odprawienia pochówku.
Dlatego też, aby umocnić się w dobrej części od ludzi, bezwarunkowo należy uczestniczyć w nabożeństwie organizowanym w świątyni Bożej. „Co jest zimniejsze od kamienia – mówi św. Józef Wołokołamski – no, jeśli będziemy uderzać kamień o kamień, to posypią się iskry. Tym bardziej, kiedy nasze dusze skupią się na modlitwie, to ona stanie się mocna i rozpalona”.
„ W domu, koniecznie modlić się można, – mówi św. Jan Złotousty (Chryzostom), – nie sposób tak się modlić, jak w cerkwi, gdzie wznosi się do Boga jednoduszny głos”. W świątyni ogólne święto dla niebios i ziemi, jedna radość i jedno weselenie się.
Ikonostas w Rydze